Het is soms best leuk – en spannend – om gedachtespinsels op papier te zetten en te publiceren. Ik noem dat gedachtesnacks. Korte columns met dat wat me op dat moment bezighoudt, wat ik zie als ik ergens loop, wat ik hoor als ik ergens zit. Altijd met een twist, een gek randje of een vreemde associatie. Je hoeft er niets mee, maar het kan en mag wel. Het is misschien zelfs ook best leuk om ze te lezen. Op deze pagina kun je dus even gedachtesnacken. Smakelijk!
It is not up to me how high the waves are (unless I sink a ship). I only get to ride them... or get washed away by them. So there she went. The little woman with the surfboard under her arm. Ready to face Mother Nature and to ride that perfect wave. Little did she know...
Roeispaan in de hand, blik op die horizon. Het zweet op je rug. Wat ben je hard aan het werk en wat ben je overtuigd van de juiste koers. En maar peddelen. Mens, wat heb jij een spierballen, een uithoudingsvermogen, een kracht, een passie. Zelfs tegen de stroming in, is jouw inspanning hartverwarmend.
Reflectiemomentje... Of je nu carnavallend de week door hebt gebracht, dit juist hebt ontvlucht of het hele gebeuren gewoon aan je voorbij is gegaan. De verkleedkleren moeten uit, de maskers mogen af. Aan mijn lijf geen polonaise meer. Up and at it! Hup hup! Another day, another dollar.
Misschien ken je het verhaal. Ik vind het nog steeds een leuke Jedi-mindtrick zo aan het begin van het nieuwe jaar, dus hier komt het. Welkom in de vlooienpot. Zoals je wellicht weet, kan een vlo enorm springen, dat zit in zijn natuur. Op een dag stopt de onderzoeker vlooien in een pot en draait de deksel erop.
Ooit las ik dat de beste manier om paard te rijden is, ervoor te zorgen dat je in dezelfde richting gaat als het paard. En hoewel dat een redelijk dooddoenerige tip is, roept het bij mij direct vragen op. We gaan er vanuit dat de ruiter, bestuurder, sheriff bepaalt waar het paard heen gaat. Toch?
