Het is er tijd voor!
Reflectiemomentje... Of je nu carnavallend de week door hebt gebracht, dit juist hebt ontvlucht of het hele gebeuren gewoon aan je voorbij is gegaan. De verkleedkleren moeten uit, de maskers mogen af. Aan mijn lijf geen polonaise meer. Up and at it! Hup hup! Another day, another dollar. Daar gaan we weer. Het is tijd om weer ‘normaal’ te doen. Tut Tut..Nou Nou...Zo Zo...
Normaal... volgens de norm... gemiddeld...volgens verwachting... zoals het heurt...Man, man, man, wat ingewikkeld! Weten we al hoe dan? En is de norm dan ook jouw norm? Wie bepaalt dat? Doe jij wat je heurt te doen? Wiens verwachting voldoe jij zo ongelofelijk goed aan?
Kom maar door met die wake-up call!
Ken je dat nog? Dat vreselijke drietonige geluid van je piepende wekker. Die oude, oude tijd toen we nog geen gepersonaliseerd muziekje of zwoel stemgeluid konden instellen dat ons – nog steeds even bruut, maar ik ben dan ook geen ochtendmens – wekte. Zodra het piepen met of zonder grof geweld tot zwijgen werd gebracht, kon de dag beginnen. Frisse douche, dito tanden, buikje gevuld en pakkie aan. Tijd voor actie! Zo zo...die staat er lekker fruitig bij...
In tijden van bezinning, mindfulness, bezieling en weet ik wat al niet nog meer, is verwarring soms het enige wat je ècht verder zal brengen. Laten we chaos creëren! En laten we zo alle ongein aan de kant gooien, en echt kiezen waar we voor wakker willen worden...
